Kasia
Jak słyszę hasło „opisz siebie”, to zawsze czuje w żołądku ścisk. No bo co można o sobie napisać? Jeszcze napisać coś sensownego, co będzie adekwatne do tego, jaki człowiek faktycznie jest? Może lepiej poprosić kogoś bliskiego o opis, będzie łatwiej? Tylko, czy taka osoba zna nas, na tyle dobrze, aby wcielić się w …nas, nasze życie? Nie sądzę.
Spróbuje jednak sama…
Mam na imię Kasia, obecnie jestem mamą trójki dzieci, żoną jednego męża, właścicielką dwóch psów i dwóch kotów. Od małego uprawiałam sport, lubiłam rysować, czytać książki. Nie miałam mnóstwa znajomych, raczej mało. Miałam i mam do tej pory niską samoocenę i ciągle uczę się nie brać wszystkiego do siebie.
Moje życie nie było usłane płatkami róż, ale wiem też, że nie było i nie jest złe.
Niedawno zakończyłam terapie u psychologa, miałam dość, wyłapywania ciągle to nowych traum, począwszy od przedszkola, kończąc na dzisiaj. W skrócie zjawie co ukształtowało to, jaka teraz jestem, co sprawia, że wkurzam się każdego dnia, albo cieszę się z głupot, co powoduje, że nie mogę usiedzieć w miejscu i ciągle muszę coś robić. Dlaczego dokładam sobie nowych obowiązków, czasem ponad moje siły. Dlaczego jestem jak lokomotywa, która ciągnie kilka wagonów, ale chyba zaczyna mi być ciężko.
Być może uda mi się „uchronić” Was przed tym, co mnie spotkało, dodać Wam otuchy ale też nie pierdzieć tęczą.
Kasia
