Igrzyska Olimpijskie są rozgrywane od starożytności, z drobną ok. 2000-letnią przerwą. Historia Paraolimpiady nie jest aż tak imponująca. Niepełnosprawni sportowcy, z braku alternatywy, występowali w Olimpiadzie dla pełnosprawnych, jak im szło? Dowiesz się z tego artykułu.
Kiedy była pierwsza paraolimpiada?
Pierwsze nowożytne Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1896 roku w Atenach. Każde kolejne, organizowane co 4 lata, cieszyły się coraz większą popularnością. Nie było natomiast żadnej możliwości do rywalizacji dla osób niepełnosprawnych. Dużym przełomem była II Wojna Światowa. Była to największa tragedia w historii ludzkości, w wyniku której, wielu żołnierzy zostało inwalidami. Duża część ludności cywilnej ucierpiała w podobny sposób. Inwalidów wojennych było tak dużo, że rozpoczęto szeroko zakrojone działania “socjalizacyjno-rehabilitacyjne”. Sport był w tym bardzo pomocny. Za pierwszą nieoficjalną paraolimpiadę można uznać zawody dla weteranów na wózkach inwalidzkich, które odbyły się w trakcie Olimpiady w Londynie w 1948 roku. Ich pomysłodawcą był uchodźca z III Rzeszy, dr Ludwig Guttmann, który aktywnie działał na rzecz niepełnosprawnych. To właśnie dzięki niemu w 1960 roku odbyły się pierwsze, tym razem oficjalne Igrzyska Paraolimpijskie w Rzymie.
Pierwsze Igrzyska Paraolimpijskie w 1960
Były to już oficjalne Igrzyska Paraolimpijskie. Różniły się one znacznie od dzisiejszych zawodów. Przede wszystkim, uczestniczyli w niej tylko ci sportowcy, którzy mieli uszkodzony rdzeń kręgowy. Rywalizowano więc na wózkach inwalidzkich w następujących dyscyplinach: łucznictwo, lekka atletyka, dart (rzutki), snooker, pływanie, tenis stołowy, koszykówka, szermierka. Skromny był również skład igrzysk, ponieważ wzięły w nich udział delegacje tylko z 15 państw: Argentyna, Australia, Austria, Belgia, Francja, Finlandia, Irlandia, Izrael, Włochy, Holandia, Norwegia, Szwecja, Szwajcaria, USA, RFN oraz Wielka Brytania. Jako ciekawostkę dodam że na Igrzyskach Paraolimpijskich, wystąpili również reprezentanci terytoriów podległych Wielkiej Brytanii – Malty oraz Rodezji, czyli dzisiejszego Zimbabwe.
Niepełnosprawni na Igrzyskach Olimpijskich
Fakt, że pierwsze Igrzyska Paraolimpijskie odbyły się w 1960 roku nie oznacza, że wcześniej nie było niepełnosprawnych sportowców. Jeszcze przed 1960 rokiem, na Igrzyskach Olimpijskich wystąpiło kilku niepełnosprawnych sportowców. Pierwszym był Georg Eyser, amerykanin który wystąpił na olimpiadzie w 1904 roku. Eyser w młodości uległ wypadkowi na kolei w wyniku którego amputowano mu nogę. Używając drewnianej protezy, Eyser zdobył aż 6 medali (w tym 3 złote). Brał udział w różnych dyscyplinach, w tym skoku przez konia czy czwórboju w którym 2 z 4 konkurencji to biegi. Innym niepełnosprawnym sportowcem który zdobywał medale rywalizując z pełnosprawnymi był Węgier Karoly Takacs, który w trakcie ćwiczeń wojskowych stracił rękę. Nie przeszkodziło mu to w zdobyciu złotych medali w strzelectwie na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 1948 i Helsinkach w 1952. Co ciekawe, musiał nauczyć się strzelać lewą ręką, co jak widać wyszło mu całkiem dobrze.
Występ na Olimpiadzie i Paraolimpiadzie
Przypadki Eysera i Takacsa miały miejsce przed powstaniem Igrzysk Paraolimpijskich, są jednak sportowcy którzy występowali zarówno w Igrzyskach Paraolimpijskich jak i Igrzyskach Olimpijskich. Natalia Partyka, wystąpiła w Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, Londynie i Rio de Janeiro. Samo zakwalifikowanie się było ogromnym sukcesem. W Igrzyskach Paraolimpijskich, poszło jej znacznie lepiej, zdobywała złoto na każdej paraolimpiadzie w której brała udział. Reprezentantka RPA, Natalie du Toit, również brała udział w Igrzyskach olimpijskich i Paraolimpijskich. Zakwalifikowała się na Olimpiadę w Pekinie w 2008, zajmując 4 miejsce na Mistrzostwach Świata w Sewilli. Na Igrzyskach Paraolimpijskich z kolei zdobyła aż 5 złotych medali. Jej rodak, Oscar Pistorius, po amputacji obu nóg, również wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich. W 2012 roku dotarł do półfinału biegu na 400m.
